Η 30ή Αυγούστου τιμάται ως η παγκόσμια μέρα για τους εξαφανισθέντες. Οι εξαφανίσεις είναι μια ειδεχθής πρακτική που πλήττει άμεσα δυο σημαντικά δικαιώματα: αυτό της ζωής και της αξιοπρέπειας του ατόμου και των συγγενών του. Είναι μια πρακτική που εμφανίστηκε τον 20ό αιώνα και εξακολουθεί να έχει καταστρεπτικά αποτελέσματα.
Η εφαρμογή μιας συστηματικής πολιτικής εξαφανίσεων ατόμων ξεκίνησε από τη ναζιστική Γερμανία και είχε στόχο την εξάλειψη των πυρήνων αντίστασης στην ηπειρωτική Ευρώπη και την τρομοκράτηση των υπό κατοχή πληθυσμών. Την ήττα του φασισμού ακολούθησαν οι δίκες της Νυρεμβέργης. Κάποιοι από τους καταδικασθέντες, όπως ο Wilhem Keitel, καταδικάστηκαν για την εφαρμογή της πολιτικής των εξαφανίσεων.
Το φαινόμενο επανεμφανίστηκε στις σκοτεινές δεκαετίες 1960-80 στη Λατινική Αμερική, όπου τα εκεί ολοκληρωτικά καθεστώτα, μέσα στα πλαίσια της «Επιχείρησης Κόνδωρ», επιχείρησαν να εξαλείψουν τους δημοκρατικούς ριζοσπάστες και την Αριστερά στις κοινωνίες τους. Οι αριθμοί των εξαφανισθέντων σε όλες τις χώρες της περιοχής είναι συντριπτικοί και οι κοινωνίες κατέβαλαν εργώδεις προσπάθειες για να επουλώσουν τις πληγές τους. Ο «βρόμικος πόλεμος» της Αργεντινής έχει καταγραφεί στην ιστορία ως προσβολή στη συλλογική συνείδηση της ανθρωπότητας.
Στα χρόνια της διακυβέρνησης του Μπους στις ΗΠΑ, η CIA έθεσε σε εφαρμογή το πρόγραμμα των extraordinary renditions, απάγοντας και φυλακίζοντας σε άγνωστες φυλακές άτομα τα οποία θεωρούνταν ύποπτα για τρομοκρατικές δραστηριότητες. ΠαρΆ όλες τις προσπάθειες διαφόρων διεθνών οργανισμών και χωρών, το πλήρες πλέγμα και η οργάνωση του προγράμματος δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμα.
Η ίδια η πατρίδα μας έχει να παρουσιάσει έναν θλιβερό απολογισμό θυμάτων που αγνοούνται από τις διακοινοτικές συγκρούσεις του 1963 και την εισβολή του 1974. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει εκδώσει δύο σημαντικές αποφάσεις σε σχέση με το ζήτημα των αγνοουμένων, αυτές της τέταρτης διακρατικής προσφυγής της Κύπρου εναντίον της Τουρκίας και της υπόθεσης Βαρνάβα και άλλων εναντίον Τουρκίας. Ωστόσο, αυτές δεν είναι η μόνη απάντηση του διεθνούς δικαίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο φαινόμενο των εξαφανίσεων.
Το 2006 υπεγράφη στα πλαίσια του ΟΗΕ η «Διεθνής σύμβαση για την προστασία όλων των ατόμων από την καταναγκαστική εξαφάνιση». Η σύμβαση αυτή κωδικοποιεί για πρώτη φορά σε ένα κείμενο διεθνούς δικαίου με παγκόσμια εμβέλεια και δεσμευτικότητα την απαγόρευση των εξαφανίσεων και παρέχει μια σειρά από συνδεόμενα δικαιώματα. Το πιο ενδιαφέρον σε σχέση με τις εξαφανίσεις είναι το νεοπαγές δικαίωμα στην αλήθεια για τα θύματα και τους οικείους τους.
Η Κύπρος και η Ελλάδα έχουν υπογράψει την εν λόγω σύμβαση. Ωστόσο, για να αποκτήσει αυτή δεσμευτική ισχύ, οφείλουν να την επικυρώσουν μέσω των εθνικών κοινοβουλίων τους. Αν και η σύμβαση δεν έχει αναδρομική ισχύ, θεωρούμε ότι η επικύρωση από τις δυο αυτές χώρες, οι οποίες έχουν αγνοούμενους/ εξαφανισθέντες πολίτες, θα αποτελέσει μια εξαιρετική κίνηση συμβολικής σημασίας προς τα πρόσωπα αυτά και τους οικείους τους.
Η Ελλάδα προχωρεί με ταχείς ρυθμούς και το σχετικό νομοσχέδιο θα κατατεθεί σύντομα στην ελληνική Βουλή. Η Κύπρος, δυστυχώς, κινείται με αργούς ρυθμούς, χωρίς να μπορεί να γίνει ασφαλής πρόβλεψη για το πότε θα επικυρωθεί η σχετική σύμβαση. Από το χώρο αυτό της εφημερίδας, θα θέλαμε να καλέσουμε δημόσια το Υπουργείο Δικαιοσύνης να θέσει την κύρωση ως προτεραιότητά του και να υποβάλει το απαιτούμενο νομοσχέδιο στη Βουλή πριν το τέλος του 2009. Η επικύρωση της διεθνούς σύμβασης θα αποτελέσει μια πολιτική πράξη μνήμης από την Κυπριακή Δημοκρατία προς τους αγνοουμένους και τις οικογένειές τους.
(Το άρθρο υπογράφεται και από τους: Αχιλλέα Δημητριάδη,δικηγόρου, μέλους του «TRUTH NOW» και Σπύρο Χατζηνικολάου,δικηγόρου, μέλους του «Bi-communal Initiative of relatives of Missing Persons, Victims of Massacres and other Victims of War»)
30 Αυγούστου 2009
24 Αυγούστου 2009
Καραγκιοζηδες...
• Αυξήσεις-φωτιά στα καύσιμα ανακοίνωσαν οι εταιρείες πετρελαιοειδών. Οι τιμές των καυσίμων διαμορφώθηκαν στο ίδιο ακριβώς επίπεδο ή σε μικρή απόκλιση μεταξύ τους. Αν αυτό δεν ειναι συντονισμένη πρακτική και καραμπινάτη προσυνεννόηση, τότε εκει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού....
• Την ίδια μέρα που ανακοινώθηκαν οι αυξήσεις, οι τιμές του πετρελαίου έπεφταν στην Ασία. ΟΚ, είμαι άσχετος από οικονομικά, ας μου το εξηγήσει κάποιος!
• Νερό με δηλητήριο και στη Μεσα Γειτονιά. Γαμώτο, ίντα μας είπετε το τέλος της Αίγιας Φούξια;
• Τα πέντε πιο «δύσκολα» παιδιά ηγετών του πλανήτη παρουσίασε η επιθεώρηση
Foreign Policy. Ενώ φίλε μου αν την βάλεις στο ΘΟΚ, έσιεις την κκελέ σου ήσυχη...
• Ή έστω να το διορίσεις το σκατόπαιδο σε ένα ημικρατικό οργανισμό...
• Τα σέβη μου στους συντρόφους του ΑΚΕΛ που πιστεύουν στις διαχρονικές αξίες «Ημικρατικός-Κόμμα-Οικογένεια».
• Κουράγιο φίλε Λάκη, θα έρθει και η σειρά σου! 100 τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής επί 2 παιδιά (κατά μέσο όρο) δια είκοσι ημικρατικών οργανισμών για τουλάχιστον δύο θητείες συν τα κατά καιρούς λαμόγια, οι αγώνες σου για το κόμμα θα αναγνωριστούν γύρω στο 2078.
• Βέβαια, μέχρι τότε θα είσαι 102 χρονών, δηλαδή μόνο 2 χρόνια πάνω από το μέσο όρο ηλικίας όσων είναι «μέσα στα πράγματα».
• Ενώ αν έλεγαν τον πατέρα σου με άλλο όνομα, π.χ. Βάσο, τα πράγματα θα ήταν
διαφορετικά.
• Αγωγές θα εγείρει ο Δήμος Λευκωσίας εναντίον όσων έχουν ευθύνες για την κατάρρευση της στέγης του ΘΟΚ. Τούτα ούλλα εν πελλάρες: Η καλύτερη ποινή θα ήταν να υποχρεωθούν να ζήσουν για κανένα μήνα εκεί μέσα.
• Στο Υπουργείο Άμυνας έχουν σαλτάρει. Αντί να δουν πως θα μεταπείσουν κάποιον από τους «αναστόλες», την έπεσαν στο Μικελλίδη επειδή είπε την αλήθεια.
• Κύπρος: η γη της υποκρισίας.
• Χαράς ευαγγέλια για τον ΔΣΠ (Δικηγορικό Σύλλογο Πατριωτών): Ενώπιον ψευδοδικαστηρίου προσηχθησαν δύο θηροφύλακες οι οποίοι συνελήφθηκαν την Κυριακή από τις κατοχικές δυνάμεις. Να ετοιμαζόμαστε για άλλη μια αποτυχημένη προσφυγή στο ΕΔΑΔ;
• Μετά την αποκάλυψη της αλήθειας για τη δολοφονία των 5 αγνοουμένων, βγήκαν σεργιάνι πάλι τα παπαγαλάκια της νομικής ζητώντας την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
• Γκου-χου, γκού-χου... Ε, συγγνώμη...Το ότι το δικαστήριο ΔΕΝ μπορεί να επιληφθεί υποθέσεων που συνέβησαν πριν το 2002 σας λέει κάτι;
• Αλλά έτσι είναι σ’ αυτον τον τόπο: Βγαίνεις στα ΜΜΕ, λες τη σπουδαιοφανή
παπαριά σου και δεν αντιμετωπίζεις καμιά συνέπεια.
• Προς Πρόεδρο Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου: Συμμαζέψτε τους καραγκιόζηδες.
• Κατακαημένη πατρίδα: μια δράκα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα του Gray’s Inn και του Inner Temple σε βγάλαν στο κλαρί.
• Την ίδια μέρα που ανακοινώθηκαν οι αυξήσεις, οι τιμές του πετρελαίου έπεφταν στην Ασία. ΟΚ, είμαι άσχετος από οικονομικά, ας μου το εξηγήσει κάποιος!
• Νερό με δηλητήριο και στη Μεσα Γειτονιά. Γαμώτο, ίντα μας είπετε το τέλος της Αίγιας Φούξια;
• Τα πέντε πιο «δύσκολα» παιδιά ηγετών του πλανήτη παρουσίασε η επιθεώρηση
Foreign Policy. Ενώ φίλε μου αν την βάλεις στο ΘΟΚ, έσιεις την κκελέ σου ήσυχη...
• Ή έστω να το διορίσεις το σκατόπαιδο σε ένα ημικρατικό οργανισμό...
• Τα σέβη μου στους συντρόφους του ΑΚΕΛ που πιστεύουν στις διαχρονικές αξίες «Ημικρατικός-Κόμμα-Οικογένεια».
• Κουράγιο φίλε Λάκη, θα έρθει και η σειρά σου! 100 τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής επί 2 παιδιά (κατά μέσο όρο) δια είκοσι ημικρατικών οργανισμών για τουλάχιστον δύο θητείες συν τα κατά καιρούς λαμόγια, οι αγώνες σου για το κόμμα θα αναγνωριστούν γύρω στο 2078.
• Βέβαια, μέχρι τότε θα είσαι 102 χρονών, δηλαδή μόνο 2 χρόνια πάνω από το μέσο όρο ηλικίας όσων είναι «μέσα στα πράγματα».
• Ενώ αν έλεγαν τον πατέρα σου με άλλο όνομα, π.χ. Βάσο, τα πράγματα θα ήταν
διαφορετικά.
• Αγωγές θα εγείρει ο Δήμος Λευκωσίας εναντίον όσων έχουν ευθύνες για την κατάρρευση της στέγης του ΘΟΚ. Τούτα ούλλα εν πελλάρες: Η καλύτερη ποινή θα ήταν να υποχρεωθούν να ζήσουν για κανένα μήνα εκεί μέσα.
• Στο Υπουργείο Άμυνας έχουν σαλτάρει. Αντί να δουν πως θα μεταπείσουν κάποιον από τους «αναστόλες», την έπεσαν στο Μικελλίδη επειδή είπε την αλήθεια.
• Κύπρος: η γη της υποκρισίας.
• Χαράς ευαγγέλια για τον ΔΣΠ (Δικηγορικό Σύλλογο Πατριωτών): Ενώπιον ψευδοδικαστηρίου προσηχθησαν δύο θηροφύλακες οι οποίοι συνελήφθηκαν την Κυριακή από τις κατοχικές δυνάμεις. Να ετοιμαζόμαστε για άλλη μια αποτυχημένη προσφυγή στο ΕΔΑΔ;
• Μετά την αποκάλυψη της αλήθειας για τη δολοφονία των 5 αγνοουμένων, βγήκαν σεργιάνι πάλι τα παπαγαλάκια της νομικής ζητώντας την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
• Γκου-χου, γκού-χου... Ε, συγγνώμη...Το ότι το δικαστήριο ΔΕΝ μπορεί να επιληφθεί υποθέσεων που συνέβησαν πριν το 2002 σας λέει κάτι;
• Αλλά έτσι είναι σ’ αυτον τον τόπο: Βγαίνεις στα ΜΜΕ, λες τη σπουδαιοφανή
παπαριά σου και δεν αντιμετωπίζεις καμιά συνέπεια.
• Προς Πρόεδρο Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου: Συμμαζέψτε τους καραγκιόζηδες.
• Κατακαημένη πατρίδα: μια δράκα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα του Gray’s Inn και του Inner Temple σε βγάλαν στο κλαρί.
Καρπασία
«Χρόνια προσμένω τη στεριά να ζαλιστώ»
Ν. Καββαδίας, Το καραντί
Δεν έχω ταξιδέψει πολύ. Ούτε και λίγο. Οι περιπλανήσεις και τα εκτός προγράμματος ταξίδια με έχουν πάρει σε απρόσμενα μέρη. Μια ανώνυμη δύναμη με σπρώχνει κάθε φορά σε νέες διαδρομές. Στάθηκα σιωπηλός μπροστά στην ομορφιά της γης μας και στα έργα των ανθρώπων. Με τα χρόνια μού φαίνεται πως μια ανάγκη παίρνει σχήμα και μορφή μέσα μου μέχρι να βρω εκείνο τον άγνωστο τόπο. Όπου κι αν πήγα, κουβάλησα την αίσθηση της πατρίδας, τις εικόνες και τις μυρωδιές της, τα χρώματα της Μεσαορίας το απόγευμα. Μα πιο πολύ νομίζω κράτησα και κρατήθηκα από τα παιδικά χρόνια, σαν μια ιδιαίτερη προσωπική πατρίδα. Πώς το λέει ο στίχος; Η μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος...
Αν μπορούσα να διαλέξω από την αρχή, με τη σκιά της σωρευμένης γνώσης και του αισθήματος, θα διάλεγα για πατρίδα την Καρπασία. Αυτή τη λωρίδα γης που εκτείνεται σχεδόν παράταιρα στο πέλαγος και φωτίζεται από ένα ιδιαίτερο, σεφερικό φως. Για τη δική μου γενιά, που πορεύτηκε στα χρόνια κοιτώντας φωτογραφίες από άγνωστα χωριά και ακούγοντας αφηγήσεις για χαμένα χώματα, για χαμένα πρόσωπα, η επαφή με το άλλο μισό της πατρίδας μας είναι μια εμπειρική αντίστιξη στα όσα βίωσε η αμέσως προηγούμενη γενιά. Με το δικό μας πέρασμα απέναντι, ο άγνωστος κόσμος έπαψε να ζει μέσα σε μια βολική φορμόλη και βγήκε ξανά στη ζωή.
Τα ταξίδια στην Καρπασία, μέσα από τα χωριά, το αντίκρισμα ενός ήρεμου γαλάζιου, το αντιγύρισμα της κάψας του ήλιου από τη γη στάθηκαν αφορμή για σκόρπιες σκέψεις και για συγκεντρωμένο πόνο. 'Αχθος βαρύ κάθε φορά το πέρασμα απέναντι. Μα πιστεύω πως πρέπει κανείς να πονά για να θυμάται, να μην εξαντλείται σε εύκολες αρνήσεις και πατριωτισμούς του οδοφράγματος. Από εκεί, στο βορρά, κρατάει μια φύτρα μας, ένα κομμάτι του συλλογικού εαυτού μας παραμένει δικό, αλλά παράλυτο. Κάθε πέρασμα απέναντι είναι μια πρόβα επιστροφής, μια δικιά μας εσωτερική και αναγκαία προετοιμασία για τη μεγάλη μέρα. Δεν παραδίδομαι σε κανένα ντετερμινισμό: «το μέλλον δεν θα ΅ρθει μόνο του, έτσι νέτο σκέτο», ούτε σε καμιά αυταπάτη ότι όλα θα φτιάξουν εύκολα κι απλά.
Αλλά αν κάτι είναι που πρέπει να μας κινητοποιεί, αυτό πρέπει να είναι η ανάγκη να ποτίσουμε τη ρίζα αυτή ξανά, να ξαναθεμελιώσουμε την παρουσία μας εκεί, τώρα που οι οικογενειακές αφηγήσεις είναι ζωντανές και έχουν φυσική συνέχεια, τώρα που η αίσθηση από το χώμα είναι οικεία, τώρα που η μνήμη μιας ενωμένης Κύπρου είναι ακόμα πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία μας. Γιατί αύριο οι αφηγήσεις θα μετατραπούν σε παγωμένες ιστορίες στο χρόνο, αύριο το κενό των γενεών δεν θα γεφυρώνεται, αύριο η μνήμη θα φυραίνει.
Ν. Καββαδίας, Το καραντί
Δεν έχω ταξιδέψει πολύ. Ούτε και λίγο. Οι περιπλανήσεις και τα εκτός προγράμματος ταξίδια με έχουν πάρει σε απρόσμενα μέρη. Μια ανώνυμη δύναμη με σπρώχνει κάθε φορά σε νέες διαδρομές. Στάθηκα σιωπηλός μπροστά στην ομορφιά της γης μας και στα έργα των ανθρώπων. Με τα χρόνια μού φαίνεται πως μια ανάγκη παίρνει σχήμα και μορφή μέσα μου μέχρι να βρω εκείνο τον άγνωστο τόπο. Όπου κι αν πήγα, κουβάλησα την αίσθηση της πατρίδας, τις εικόνες και τις μυρωδιές της, τα χρώματα της Μεσαορίας το απόγευμα. Μα πιο πολύ νομίζω κράτησα και κρατήθηκα από τα παιδικά χρόνια, σαν μια ιδιαίτερη προσωπική πατρίδα. Πώς το λέει ο στίχος; Η μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος...
Αν μπορούσα να διαλέξω από την αρχή, με τη σκιά της σωρευμένης γνώσης και του αισθήματος, θα διάλεγα για πατρίδα την Καρπασία. Αυτή τη λωρίδα γης που εκτείνεται σχεδόν παράταιρα στο πέλαγος και φωτίζεται από ένα ιδιαίτερο, σεφερικό φως. Για τη δική μου γενιά, που πορεύτηκε στα χρόνια κοιτώντας φωτογραφίες από άγνωστα χωριά και ακούγοντας αφηγήσεις για χαμένα χώματα, για χαμένα πρόσωπα, η επαφή με το άλλο μισό της πατρίδας μας είναι μια εμπειρική αντίστιξη στα όσα βίωσε η αμέσως προηγούμενη γενιά. Με το δικό μας πέρασμα απέναντι, ο άγνωστος κόσμος έπαψε να ζει μέσα σε μια βολική φορμόλη και βγήκε ξανά στη ζωή.
Τα ταξίδια στην Καρπασία, μέσα από τα χωριά, το αντίκρισμα ενός ήρεμου γαλάζιου, το αντιγύρισμα της κάψας του ήλιου από τη γη στάθηκαν αφορμή για σκόρπιες σκέψεις και για συγκεντρωμένο πόνο. 'Αχθος βαρύ κάθε φορά το πέρασμα απέναντι. Μα πιστεύω πως πρέπει κανείς να πονά για να θυμάται, να μην εξαντλείται σε εύκολες αρνήσεις και πατριωτισμούς του οδοφράγματος. Από εκεί, στο βορρά, κρατάει μια φύτρα μας, ένα κομμάτι του συλλογικού εαυτού μας παραμένει δικό, αλλά παράλυτο. Κάθε πέρασμα απέναντι είναι μια πρόβα επιστροφής, μια δικιά μας εσωτερική και αναγκαία προετοιμασία για τη μεγάλη μέρα. Δεν παραδίδομαι σε κανένα ντετερμινισμό: «το μέλλον δεν θα ΅ρθει μόνο του, έτσι νέτο σκέτο», ούτε σε καμιά αυταπάτη ότι όλα θα φτιάξουν εύκολα κι απλά.
Αλλά αν κάτι είναι που πρέπει να μας κινητοποιεί, αυτό πρέπει να είναι η ανάγκη να ποτίσουμε τη ρίζα αυτή ξανά, να ξαναθεμελιώσουμε την παρουσία μας εκεί, τώρα που οι οικογενειακές αφηγήσεις είναι ζωντανές και έχουν φυσική συνέχεια, τώρα που η αίσθηση από το χώμα είναι οικεία, τώρα που η μνήμη μιας ενωμένης Κύπρου είναι ακόμα πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία μας. Γιατί αύριο οι αφηγήσεις θα μετατραπούν σε παγωμένες ιστορίες στο χρόνο, αύριο το κενό των γενεών δεν θα γεφυρώνεται, αύριο η μνήμη θα φυραίνει.
12 Αυγούστου 2009
Απλά μαθήματα νομικής
«Καὶ ὑμῖν τοῖς νομικοῖς οὐαί
ὅτι φορτίζετε τοὺς ἀνθρώπους
φορτία δυσβάστακτα»
Κατά Λουκάν 11:46
Αφορμή για τις γραμμές αυτές που σύρονται είναι η αποκάλυψη της δολοφονίας των πέντε ελληνοκυπρίων στρατιωτών στο Τζιάος και η συζήτηση που ξεκίνησε σε σχέση με τις νομικές πτυχές της υπόθεσης. Θα ήθελα να σταθώ σε ένα ζήτημα που έχει αναδειχθεί σε σχέση με τη δυνατότητα προσφυγής στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο που εδρεύει στη Χάγη για να τεθούν ενώπιον του οι συγκεκριμένες δολοφονίες, αλλά και το ζήτημα των αγνοουμένων συνολικά.
Φοβάμαι ότι η πρόταση αυτή πάσχει από ορισμένα ασυγχώρητα λάθη. Το πρώτο είναι ότι η Τουρκία ΔΕΝ είναι συμβαλλόμενο μέρος στη Συνθήκη της Ρώμης για τη Σύσταση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Η Τουρκία δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει αναλάβει οποιεσδήποτε διεθνείς συμβατικές υποχρεώσεις έναντι οποιουδήποτε άλλου κράτους ή της διεθνούς κοινότητας, αφού δεν έχει επικυρώσει τη σχετική συμφωνία.
Ακόμη και αν αυτός ο σκόπελος ξεπεραστεί λόγω του ότι τα εγκλήματα έχουν διαπραχθεί στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναφύεται το δεύτερο ζήτημα που έχει να κάνει με τον κρίσιμο χρόνο. Το άρθρο 11 της σχετικής Σύμβασης ορίζει ότι το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία για εγκλήματα που διαπράχθηκαν μετά την θέση σε ισχύ του Καταστατικού του, το οποίο τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιουλίου 2002. Με απλά λόγια, το Δικαστήριο δεν μπορεί να επιληφθεί εγκλημάτων που διαπράχθηκαν πριν το 2002, άρα και αυτών του 1974.
Ένα τρίτο ζήτημα, είναι η επικουρική φύση του Δικαστηρίου αυτού. Τον πρώτο λόγο στις όποιες διώξεις έχει ο Γενικός Εισαγγελέας. Αφού η Κύπρος επικύρωσε τη σχετική σύμβαση το 2002, γιατί δεν έγινε κάτι από τότε;
Δυστυχώς, στην πατρίδα μας υπερισχύει μια άκρατη δικαστηριοποίηση των πάντων. Αυτό αντανακλάται και στο Κυπριακό πρόβλημα όπου μια μερίδα ατόμων θεωρεί ότι η συνεχής προσφυγή σε διεθνείς δικαιοδοτικούς οργανισμούς θα αποτελέσει ένα εργαλείο πίεσης για να εξαναγκασθεί η Τουρκία σε συμμόρφωση με το διεθνές δίκαιο. Αυτή η θέση, βέβαια, έχει αποδειχθεί εν τοις πράγμασι ατελέσφορη. Ήδη, ο όγκος των προσφυγών σε ένα άλλο δικαστήριο (ΕΔΑΔ) έχει καταστεί πρόβλημα και η εκτροπή των προσφυγών αυτών στη λεγόμενη επιτροπή αποζημιώσεων (και ενδεχομένως στο μέλλον στα ίδια τα «δικαστήρια» της «ΤΔΒΚ») είναι προ των πυλών. Ο Νοέμβρης δεν είναι μακριά….
Επίσης, οι ελαφρά τη καρδία δημόσιες δηλώσεις αυτού του τύπου εκθέτουν ανεπανόρθωτα τα ίδια τα άτομα που τις κάνουν, αφού δεν μπαίνουν καν στον κόπο να ανατρέξουν στα βασικά κείμενα τα οποία ρυθμίζουν τα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Ο πατριωτισμός του δικαστηρίου είναι εύκολος, ενδεχομένως να είναι και θελκτικός όταν συνοδεύεται από διάφορες αμοιβές και ποσοστά επί των αποζημιώσεων για τους εμπλεκόμενους. Ωστόσο, προτού πουλήσουν φρούδες ελπίδες, προτού παίξουν το εύκολο παιχνίδι της δημοσιότητας, προτού πουν ό,τι τους κατεβεί στο κεφάλι, ας αναλογιστούν τον πόνο των ανθρώπων που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα ή που αναμένουν να μάθουν την τύχη τους. Ειδικά όταν πρόκειται για πέντε νέους ανθρώπους που αποδεδειγμένα πολέμησαν, για να μπορεί σήμερα να εξαπολύει ο κάθε φυγόστρατος την κάθε σπουδαιοφανή «νομική» παπαριά του. Αιδώς….
ὅτι φορτίζετε τοὺς ἀνθρώπους
φορτία δυσβάστακτα»
Κατά Λουκάν 11:46
Αφορμή για τις γραμμές αυτές που σύρονται είναι η αποκάλυψη της δολοφονίας των πέντε ελληνοκυπρίων στρατιωτών στο Τζιάος και η συζήτηση που ξεκίνησε σε σχέση με τις νομικές πτυχές της υπόθεσης. Θα ήθελα να σταθώ σε ένα ζήτημα που έχει αναδειχθεί σε σχέση με τη δυνατότητα προσφυγής στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο που εδρεύει στη Χάγη για να τεθούν ενώπιον του οι συγκεκριμένες δολοφονίες, αλλά και το ζήτημα των αγνοουμένων συνολικά.
Φοβάμαι ότι η πρόταση αυτή πάσχει από ορισμένα ασυγχώρητα λάθη. Το πρώτο είναι ότι η Τουρκία ΔΕΝ είναι συμβαλλόμενο μέρος στη Συνθήκη της Ρώμης για τη Σύσταση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Η Τουρκία δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει αναλάβει οποιεσδήποτε διεθνείς συμβατικές υποχρεώσεις έναντι οποιουδήποτε άλλου κράτους ή της διεθνούς κοινότητας, αφού δεν έχει επικυρώσει τη σχετική συμφωνία.
Ακόμη και αν αυτός ο σκόπελος ξεπεραστεί λόγω του ότι τα εγκλήματα έχουν διαπραχθεί στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναφύεται το δεύτερο ζήτημα που έχει να κάνει με τον κρίσιμο χρόνο. Το άρθρο 11 της σχετικής Σύμβασης ορίζει ότι το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία για εγκλήματα που διαπράχθηκαν μετά την θέση σε ισχύ του Καταστατικού του, το οποίο τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιουλίου 2002. Με απλά λόγια, το Δικαστήριο δεν μπορεί να επιληφθεί εγκλημάτων που διαπράχθηκαν πριν το 2002, άρα και αυτών του 1974.
Ένα τρίτο ζήτημα, είναι η επικουρική φύση του Δικαστηρίου αυτού. Τον πρώτο λόγο στις όποιες διώξεις έχει ο Γενικός Εισαγγελέας. Αφού η Κύπρος επικύρωσε τη σχετική σύμβαση το 2002, γιατί δεν έγινε κάτι από τότε;
Δυστυχώς, στην πατρίδα μας υπερισχύει μια άκρατη δικαστηριοποίηση των πάντων. Αυτό αντανακλάται και στο Κυπριακό πρόβλημα όπου μια μερίδα ατόμων θεωρεί ότι η συνεχής προσφυγή σε διεθνείς δικαιοδοτικούς οργανισμούς θα αποτελέσει ένα εργαλείο πίεσης για να εξαναγκασθεί η Τουρκία σε συμμόρφωση με το διεθνές δίκαιο. Αυτή η θέση, βέβαια, έχει αποδειχθεί εν τοις πράγμασι ατελέσφορη. Ήδη, ο όγκος των προσφυγών σε ένα άλλο δικαστήριο (ΕΔΑΔ) έχει καταστεί πρόβλημα και η εκτροπή των προσφυγών αυτών στη λεγόμενη επιτροπή αποζημιώσεων (και ενδεχομένως στο μέλλον στα ίδια τα «δικαστήρια» της «ΤΔΒΚ») είναι προ των πυλών. Ο Νοέμβρης δεν είναι μακριά….
Επίσης, οι ελαφρά τη καρδία δημόσιες δηλώσεις αυτού του τύπου εκθέτουν ανεπανόρθωτα τα ίδια τα άτομα που τις κάνουν, αφού δεν μπαίνουν καν στον κόπο να ανατρέξουν στα βασικά κείμενα τα οποία ρυθμίζουν τα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Ο πατριωτισμός του δικαστηρίου είναι εύκολος, ενδεχομένως να είναι και θελκτικός όταν συνοδεύεται από διάφορες αμοιβές και ποσοστά επί των αποζημιώσεων για τους εμπλεκόμενους. Ωστόσο, προτού πουλήσουν φρούδες ελπίδες, προτού παίξουν το εύκολο παιχνίδι της δημοσιότητας, προτού πουν ό,τι τους κατεβεί στο κεφάλι, ας αναλογιστούν τον πόνο των ανθρώπων που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα ή που αναμένουν να μάθουν την τύχη τους. Ειδικά όταν πρόκειται για πέντε νέους ανθρώπους που αποδεδειγμένα πολέμησαν, για να μπορεί σήμερα να εξαπολύει ο κάθε φυγόστρατος την κάθε σπουδαιοφανή «νομική» παπαριά του. Αιδώς….
9 Αυγούστου 2009
• Ο Υπουργός Άμυνας συναντήθηκε με εκπροσώπους του Παγκύπριου Σύνδεσμου Ποδοσφαιριστών και συζήτησαν τις διευκολύνσεις που παραχωρούνται από την Εθνική Φρουρά στους στρατευμένους ποδοσφαιριστές καθώς και το φλέγον θέμα των αναστολών... Σίμο; Παίζεις και μπάλα;
• Ο Πρόεδρος μίλησε για αυλοκόλακες που τώρα τρέχουν στο Προεδρικό, ενώ προηγουμένως δεν του μιλούσαν καν... Δημήτρη, τότε παροικούσες, δεν ενοικούσες....
• Ένοικοι είναι και ορισμένα άτομα σε ορισμένα τμήματα (ΚΥΠ, ΥΑΜ, ΥΚΑΝ, ΟΠΕ και ΤΑΕ) που παραμένουν αμετακίνητα για πάνω από 15-20 χρόνια. Σαν ήμουν πέτρα ριζιμιά, γιατί να με ταράξεις;
• Μάλιστα παραμένουν στη θέση τους με κίνδυνο να μπλεχτούν σε υποθέσεις διαφθοράς και σε ύποπτες συναλλαγές. Τςςςςςςς, και γαμώ την αυτοθυσία!
• Λευκό καγκουρό γεννήθηκε στην Πάφο. Δεν είναι το μόνο σπάνιο είδος που έχει βγάλει η όμορφη Πάφος. Η Ίνεια για παράδειγμα....
• Ποδηλατοδρόμους στη Λευκωσία που θα συνδέουν τα πανεπιστημιακά τμήματα εξετάζει το αρμόδιο Υπουργείο. Ζητούνται ποδηλάτες που θα τους χρησιμοποιούν στους 40 Κελσίου.
• Τις εμμονές μου δεν ζητήσατε; Αυτή την περίοδο διάγω οξεία ημικρατικίτιδα!
• O Μάριος Καρογιάν ουδόλως πιέστηκε, για να ακολουθήσει τη γραμμή της σύγκρουσης με το Προεδρικό. Δηλαδή, εκεί που καθόταν σκεφτηκε: «Δεν παίρνω φόρα να δώκω πάνω στην πόρτα του Προεδρικού;»
• Ο Πρόεδρος δεν απέκρυψε τη δυσφορία του για όσα προηγήθηκαν των διορισμών. Πατερούλη, θα μας τρελλάνεις; Εσύ δεν ζητούσες λίστες;
• «Το ΑΚΕΛ εξασφάλισε 11 προεδρίες ημικρατικών». Εν ου παικτοίς....
• Και για να ομιλήσω και την σύγχρονην νεοκυπριακήν των πολιτικών μας: «Αρφούιν μου, ενεκάτσιασα σας ούλλους!»
• Με το ένα πόδι εκτός συγκυβέρνησης είναι το ΔΗΚΟ. Δηλώνω πρόθυμος να αφιερώσω το άπαν των δυνάμεων μου για να το συνδράμω στο να σύρει και το άλλο!
• Αξιωματικός που ήταν 13 ετών το 1974, προήχθη επ’ ανδραγαθία. Αρχηγέ ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν: με 2 λόγια (μόνο) πες μας που, πως και πότε ανδραγάθησε.
• 5 από τους 7 χορηγούς του Πιτσιλλίδη μένουν εκτός Κύπρου. Του τα δώσατε που του τα δώσατε, θα μας τον φορτώνατε που θα μας τον φορτώνατε, δεν ερχόσασταν να μείνετε κι εδώ για να το βιώσουμε όλοι μαζί;
• Το κέντρο της Λευκωσίας έχει μεταβληθεί σε ένα απέραντο μπουρδέλο και κανείς δεν ξέρει ποιος τις φέρνει και ποιος τις εκδίδει. Δηλάδη, εσείς τώρα θέλετε να πιστέψουμε ότι η Τσου-Λι από το Πεκίνο ζει και αναπνέει για την ώρα που θα καταξιωθεί ως πουτάνα στην Κύπρο...
• Πρέπει να μας έχετε για πολύ Βλά-Κες.
• Μόνον ο μέγας σοσιαλιστής Δώρος έλεγε κάτι τέτοια! Αλήθεια, τι να απέγινε εκείνη η ψυχή;
• Ο Πρόεδρος μίλησε για αυλοκόλακες που τώρα τρέχουν στο Προεδρικό, ενώ προηγουμένως δεν του μιλούσαν καν... Δημήτρη, τότε παροικούσες, δεν ενοικούσες....
• Ένοικοι είναι και ορισμένα άτομα σε ορισμένα τμήματα (ΚΥΠ, ΥΑΜ, ΥΚΑΝ, ΟΠΕ και ΤΑΕ) που παραμένουν αμετακίνητα για πάνω από 15-20 χρόνια. Σαν ήμουν πέτρα ριζιμιά, γιατί να με ταράξεις;
• Μάλιστα παραμένουν στη θέση τους με κίνδυνο να μπλεχτούν σε υποθέσεις διαφθοράς και σε ύποπτες συναλλαγές. Τςςςςςςς, και γαμώ την αυτοθυσία!
• Λευκό καγκουρό γεννήθηκε στην Πάφο. Δεν είναι το μόνο σπάνιο είδος που έχει βγάλει η όμορφη Πάφος. Η Ίνεια για παράδειγμα....
• Ποδηλατοδρόμους στη Λευκωσία που θα συνδέουν τα πανεπιστημιακά τμήματα εξετάζει το αρμόδιο Υπουργείο. Ζητούνται ποδηλάτες που θα τους χρησιμοποιούν στους 40 Κελσίου.
• Τις εμμονές μου δεν ζητήσατε; Αυτή την περίοδο διάγω οξεία ημικρατικίτιδα!
• O Μάριος Καρογιάν ουδόλως πιέστηκε, για να ακολουθήσει τη γραμμή της σύγκρουσης με το Προεδρικό. Δηλαδή, εκεί που καθόταν σκεφτηκε: «Δεν παίρνω φόρα να δώκω πάνω στην πόρτα του Προεδρικού;»
• Ο Πρόεδρος δεν απέκρυψε τη δυσφορία του για όσα προηγήθηκαν των διορισμών. Πατερούλη, θα μας τρελλάνεις; Εσύ δεν ζητούσες λίστες;
• «Το ΑΚΕΛ εξασφάλισε 11 προεδρίες ημικρατικών». Εν ου παικτοίς....
• Και για να ομιλήσω και την σύγχρονην νεοκυπριακήν των πολιτικών μας: «Αρφούιν μου, ενεκάτσιασα σας ούλλους!»
• Με το ένα πόδι εκτός συγκυβέρνησης είναι το ΔΗΚΟ. Δηλώνω πρόθυμος να αφιερώσω το άπαν των δυνάμεων μου για να το συνδράμω στο να σύρει και το άλλο!
• Αξιωματικός που ήταν 13 ετών το 1974, προήχθη επ’ ανδραγαθία. Αρχηγέ ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν: με 2 λόγια (μόνο) πες μας που, πως και πότε ανδραγάθησε.
• 5 από τους 7 χορηγούς του Πιτσιλλίδη μένουν εκτός Κύπρου. Του τα δώσατε που του τα δώσατε, θα μας τον φορτώνατε που θα μας τον φορτώνατε, δεν ερχόσασταν να μείνετε κι εδώ για να το βιώσουμε όλοι μαζί;
• Το κέντρο της Λευκωσίας έχει μεταβληθεί σε ένα απέραντο μπουρδέλο και κανείς δεν ξέρει ποιος τις φέρνει και ποιος τις εκδίδει. Δηλάδη, εσείς τώρα θέλετε να πιστέψουμε ότι η Τσου-Λι από το Πεκίνο ζει και αναπνέει για την ώρα που θα καταξιωθεί ως πουτάνα στην Κύπρο...
• Πρέπει να μας έχετε για πολύ Βλά-Κες.
• Μόνον ο μέγας σοσιαλιστής Δώρος έλεγε κάτι τέτοια! Αλήθεια, τι να απέγινε εκείνη η ψυχή;
Βόμβος
«Δεν είναι εδώ Βαλκάνια, σου το 'πα
εδώ είναι παίξε γέλασε και σώπα»
Αγύριστο κεφάλι, Άλκης Αλκαίος
Όταν σκέφτομαι τη γενιά μου, δεν σκέφτομαι μια εικόνα, ούτε ένα πρόσωπο, μήτε κάποιο γεγονός. Το πρώτο που μου έρχεται είναι ένας βόμβος. Ένας βόμβος από το συνονθύλευμα συνθήματων με τα οποία μεγαλώσαμε. Ακολουθεί μια καταιγίδα στερεοτύπων και ευπειθών στοιχίσεων, λέξεων και συμβόλων, προσωπολατρικών και απόλυτων, που έχουν μόνο μια σημασία για τον καθένα.
Μονότονα άρθρα στις εφημερίδες, αναγγελίες μνημοσύνων με πρόσωπα που σε κοιτάνε μέσα από μια άλλη εποχή. Εύκολα τα λόγια στο στόμα των πολιτικών, λέξεις που μάθαμε να λέμε μηχανικά, «καταδικάζουμε», «το δίδυμο έγκλημα», «λειτουργική και βιώσιμη λύση». Αυτές τις μέρες διάβασα πιο προσεκτικά και συχνά τα blogs, μια έκφραση της κοινωνίας μας που προσδοκώ ότι θα καταστεί ένα προοδευτικό ρεύμα, μιας και γράφονται και παρακολουθούνται από κυρίως νέους ανθρώπους.
Ό,τι θυμάμαι από τις αναρτήσεις και τα σχόλια αυτών των ημερών είναι αυτός ο βόμβος. Οι ίδιες ανούσιες αψιμαχίες, οι κουβέντες που μετά από την ανταλλαγή 2-3 απόψεων εκτρέπονται ανεπιστρεπτί στο Ελλάς-Κύπρος-Ένωσις και εδώ θα γίνει ο τάφος σας, σκουλήκια αριστεροί, φασίστες δεξιοί. Όχι, το ζήτημα δεν ειναι το savoir vivre στο διαδίκτυο. Είναι ότι δεκαετίες μετά το κακό, η αντίληψη μας για την πολιτική ιστορία της πατρίδας μας παραμένει εκεί-εκεί στη Β’ εθνική, γερά δεμένη σε ένα πνιγηρό αταβισμό. Εδώ κουμάντο κάνουν οι φωνακλάδες του καφενέ, του ξέρεις ποιος ειμαι εγώ ρε, που δεν μπορούν να αναλύσουν τα πράγματα πέρα από το πρίσμα θρυματισμένων αφηγήσεων. Σκάσε, λοιπόν, και άκου τι σου λέω εγώ...
Μου κάνει εντύπωση που η κοινωνία μας γουστάρει τόσο να ζει σε μια φούσκα του χρόνου, να βιώνει με τον ίδιο γαμημένο ψυχαναγκασμό την απαραλλάκτη τραγωδία, να αναπαριστά τον εαυτό της, ως θεατή και ηθοποιό, σε μια παράσταση που δεν λέει να λάβει τέλος, χωρίς ταυτόχρονα να ποθεί μια λυτρωτική κάθαρση. Προσωπικά δεν γνωρίζω περιπτώσεις όπου μια δικτατορία, μια καταστροφή ή ένα ολοκληρωτικό καθεστώς δεν ακολουθήθηκαν από απόδοση ευθυνών. Ενδεχομένως να υπάρχουν. Ωστόσο, είμαι βέβαιος ότι ο καθένας μπορεί να απαριθμήσει περιπτώσεις για το αντίθετο: η εκτέλεση των έξι, η καταδίκη των χουντικών, οι εκκαθαρίσεις στα μετα-κομμουνιστικά καθεστώτα και τόσα άλλα.
Η Κύπρος παραμένει επίμονα στην πρώτη κατηγορία. Κι αυτό γεννά νέα προβλήματα: η ιστορική μας γνώση είναι λειψή, σε βαθμό γελοιότητας και οι πολλοί επιλέγουν την γηπεδική εκτόνωση, όσο η βαριά βιομηχανία του Κυπριακού εκβάλλει σταθερά τα απόβλητα της στο μέσα μας. Και το μέλλον παραδίδεται αμαχητί σε κάτι έξω και πέρα από εμάς, σε μια μοίρα σκοτεινή. Μέσα απ’ αυτόν τον ορυμαγδό, αναδύθηκε μια κάστα εξουσίας, στήθηκε ένα τρελό πάρτυ χρημάτων για τους λίγους και κατασκευάστηκε μια κοινωνία εθισμένη στην αναισθησιογόνο λήθη. Κάθε απόπειρα να μιλήσεις καλύπτεται από αυτόν το βόμβο.
εδώ είναι παίξε γέλασε και σώπα»
Αγύριστο κεφάλι, Άλκης Αλκαίος
Όταν σκέφτομαι τη γενιά μου, δεν σκέφτομαι μια εικόνα, ούτε ένα πρόσωπο, μήτε κάποιο γεγονός. Το πρώτο που μου έρχεται είναι ένας βόμβος. Ένας βόμβος από το συνονθύλευμα συνθήματων με τα οποία μεγαλώσαμε. Ακολουθεί μια καταιγίδα στερεοτύπων και ευπειθών στοιχίσεων, λέξεων και συμβόλων, προσωπολατρικών και απόλυτων, που έχουν μόνο μια σημασία για τον καθένα.
Μονότονα άρθρα στις εφημερίδες, αναγγελίες μνημοσύνων με πρόσωπα που σε κοιτάνε μέσα από μια άλλη εποχή. Εύκολα τα λόγια στο στόμα των πολιτικών, λέξεις που μάθαμε να λέμε μηχανικά, «καταδικάζουμε», «το δίδυμο έγκλημα», «λειτουργική και βιώσιμη λύση». Αυτές τις μέρες διάβασα πιο προσεκτικά και συχνά τα blogs, μια έκφραση της κοινωνίας μας που προσδοκώ ότι θα καταστεί ένα προοδευτικό ρεύμα, μιας και γράφονται και παρακολουθούνται από κυρίως νέους ανθρώπους.
Ό,τι θυμάμαι από τις αναρτήσεις και τα σχόλια αυτών των ημερών είναι αυτός ο βόμβος. Οι ίδιες ανούσιες αψιμαχίες, οι κουβέντες που μετά από την ανταλλαγή 2-3 απόψεων εκτρέπονται ανεπιστρεπτί στο Ελλάς-Κύπρος-Ένωσις και εδώ θα γίνει ο τάφος σας, σκουλήκια αριστεροί, φασίστες δεξιοί. Όχι, το ζήτημα δεν ειναι το savoir vivre στο διαδίκτυο. Είναι ότι δεκαετίες μετά το κακό, η αντίληψη μας για την πολιτική ιστορία της πατρίδας μας παραμένει εκεί-εκεί στη Β’ εθνική, γερά δεμένη σε ένα πνιγηρό αταβισμό. Εδώ κουμάντο κάνουν οι φωνακλάδες του καφενέ, του ξέρεις ποιος ειμαι εγώ ρε, που δεν μπορούν να αναλύσουν τα πράγματα πέρα από το πρίσμα θρυματισμένων αφηγήσεων. Σκάσε, λοιπόν, και άκου τι σου λέω εγώ...
Μου κάνει εντύπωση που η κοινωνία μας γουστάρει τόσο να ζει σε μια φούσκα του χρόνου, να βιώνει με τον ίδιο γαμημένο ψυχαναγκασμό την απαραλλάκτη τραγωδία, να αναπαριστά τον εαυτό της, ως θεατή και ηθοποιό, σε μια παράσταση που δεν λέει να λάβει τέλος, χωρίς ταυτόχρονα να ποθεί μια λυτρωτική κάθαρση. Προσωπικά δεν γνωρίζω περιπτώσεις όπου μια δικτατορία, μια καταστροφή ή ένα ολοκληρωτικό καθεστώς δεν ακολουθήθηκαν από απόδοση ευθυνών. Ενδεχομένως να υπάρχουν. Ωστόσο, είμαι βέβαιος ότι ο καθένας μπορεί να απαριθμήσει περιπτώσεις για το αντίθετο: η εκτέλεση των έξι, η καταδίκη των χουντικών, οι εκκαθαρίσεις στα μετα-κομμουνιστικά καθεστώτα και τόσα άλλα.
Η Κύπρος παραμένει επίμονα στην πρώτη κατηγορία. Κι αυτό γεννά νέα προβλήματα: η ιστορική μας γνώση είναι λειψή, σε βαθμό γελοιότητας και οι πολλοί επιλέγουν την γηπεδική εκτόνωση, όσο η βαριά βιομηχανία του Κυπριακού εκβάλλει σταθερά τα απόβλητα της στο μέσα μας. Και το μέλλον παραδίδεται αμαχητί σε κάτι έξω και πέρα από εμάς, σε μια μοίρα σκοτεινή. Μέσα απ’ αυτόν τον ορυμαγδό, αναδύθηκε μια κάστα εξουσίας, στήθηκε ένα τρελό πάρτυ χρημάτων για τους λίγους και κατασκευάστηκε μια κοινωνία εθισμένη στην αναισθησιογόνο λήθη. Κάθε απόπειρα να μιλήσεις καλύπτεται από αυτόν το βόμβο.
3 Αυγούστου 2009
«ΠΡΟΔΟΣΙΑ» Εταρεία Περιορισμένης Ευθύνης
• Σε νέο σχέδιο Ανάν μας οδηγεί ο Πρόεδρος, υποστηρίζει ο Γ. Κολοκασίδης. κ. Κολοκασίδη μου! Εσείς δεν τον αναδείξατε στην Προεδρία; Μην ακούσω μεθαύριο «Μα εμείς εν τζιαι...»
• Και εν πάση περιπτώσει, θα μας τρελάνεις! Θες το παλιό; Ξεκαθάρισε!
• Ειδικές συνεδρίες των οργάνων του ΔΗΚΟ ζήτησε ο κ. Κολοκασίδης για το Κυπριακό. Μάριε μου, ουκ εα σε καθεύδειν το της τριανδρίας παίγνιον!
• «Δεν είμαστε εξαπτέρυγο!», συμπλήρωσε εμφατικά. Ανεμοδούρα ίσως;
• Κατηγοριών συνέχεια από τον κ. Κολοκασίδη. Επικαλέστηκε πληροφορίες για τα διαμειφθέντα στις συνομιλίες, δημόσιες τοποθετήσεις, αλλά και έγγραφα που έχει στην κατοχή του ότι ο Πρόεδρος δεσμεύει ανεπιστρεπτί την πλευρά μας... Ε, καλά! Εν σου επουκούππισεν τζιαι τες κόλλες μόλις εμπήκες στο γραφείο του....
• κ. Κολοκασίδη, κι εγώ καταδικάζω την επιχειρούμενη προδοσία! Ως δικηγόρος που είσαι σε προτρέπω να διαβάσεις το άρθρο 36 του ποινικού κώδικα περί της διάπραξης εσχάτης προδοσίας. Σε καλώ δημόσια, λοιπόν, να πάρεις τα έγγραφα που έχεις στην κατοχή σου και να πας στο Γενικό Εισαγγελέα.
• Αν δεν πας, σε βλέπω να πηγαίνεις εσύ μέσα: το άρθρο 38 προβλέπει δια βίου φυλάκιση για όποιον ενώ γνωρίζει ότι οποιοδήποτε πρόσωπο προτίθεται να διαπράξει εσχάτη προδοσία δεν πληροφορεί με την κάθε εύλογη επιμέλεια τις αρμόδιες αρχές...
• Άντε, λοιπόν, κλείσε το Purple, πιες μια τελευταία γουλιά καφέ και βουρ για την Απέλλη 1. Η πατρίδα δεν μπορεί να περιμένει!
• Ψιτ, και που ‘σαι...μην ανησυχείς: ο λαϊκισμός και η ο πατριωτισμός της πορδής δεν είναι ποινικά κολάσιμες πράξεις...
• Πορδή είπα και θυμήθηκα τις προτάσεις του Υπουργού Οικονομικών για την πάταξη της φοροδιαφυγής, όπου παρέχεται η δυνατότητα σε δημόσιο λειτουργό του Φόρου να απειλεί με άκσηση ποινικής δίωξης. κ. Σταυράκη εκτιμώ το χιούμορ σας, αλλά με τις ορδές δωροδοκούμενων υπαλλήλων τι θα κάνετε;
• Και εν πάση περιπτώσει, αν κάποιος παρανομεί «να την τρώει να φκαίνουμεν». Η ευχέρεια άσκησης δίωξης ή όχι δίωξης είναι μια πολιτική που ευνοεί τους έχοντες. Δίκαιη κοινωνία!
• Η δεύτερη και πιο μυρωδάτη μας ήρθε απ’ αλλού: 14 + 1 μέτρα για τη φυγοστρατία πρότείνε ο Φύτος Κωνσταντίνου του ΔΗΚΟ. Ξέχασε όμως τον αποκλεισμό υποψηφιότητας για δημόσιο αξίωμα...
• Από το μικροσκόπιο θα περάσουν οι περιπτώσεις των φυγόστρατων αθλητών. Από την πύλη του ΚΕΝ πότε θα περάσουν, δεν μας είπατε όμως...
• Ο κ. Αγαπίου της Διερευνητικής Αρχής Παραπόνων είπε πως πολλές φορές οι αποφάσεις της επιτρόπου Διοικήσεως, συγκρούονται με τις αποφάσεις της Αρχής όταν οι δύο θεσμοί διερευνούν το ίδιο παράπονο. Άρα, κάποιος δεν κάνει καλά τη δουλειά του....
• Συνάντηση με τον αρμόδιο αξιωματούχο του ναυτιλιακού επιμελητηρίου είχε στα κατεχόμενα ο «υπουργός» εξωτερικών Χουσεΐν Οζγκιουργκούν. Ο εν λόγω αξιωματούχος παρευρέθηκε στις εκδηλώσεις της εισβολής. Να θυμίσουμε ότι το ακτοπλοϊκό δρομολόγιο κατεχόμενης Αμμοχώστου - Λατάκειας συνεχίζονται... Να θυμίσουμε πως τα 3ημερα στη Δαμασκό για κουρτίνες, έπιπλα και νυφικά συνεχίζονται.
• Και εν πάση περιπτώσει, θα μας τρελάνεις! Θες το παλιό; Ξεκαθάρισε!
• Ειδικές συνεδρίες των οργάνων του ΔΗΚΟ ζήτησε ο κ. Κολοκασίδης για το Κυπριακό. Μάριε μου, ουκ εα σε καθεύδειν το της τριανδρίας παίγνιον!
• «Δεν είμαστε εξαπτέρυγο!», συμπλήρωσε εμφατικά. Ανεμοδούρα ίσως;
• Κατηγοριών συνέχεια από τον κ. Κολοκασίδη. Επικαλέστηκε πληροφορίες για τα διαμειφθέντα στις συνομιλίες, δημόσιες τοποθετήσεις, αλλά και έγγραφα που έχει στην κατοχή του ότι ο Πρόεδρος δεσμεύει ανεπιστρεπτί την πλευρά μας... Ε, καλά! Εν σου επουκούππισεν τζιαι τες κόλλες μόλις εμπήκες στο γραφείο του....
• κ. Κολοκασίδη, κι εγώ καταδικάζω την επιχειρούμενη προδοσία! Ως δικηγόρος που είσαι σε προτρέπω να διαβάσεις το άρθρο 36 του ποινικού κώδικα περί της διάπραξης εσχάτης προδοσίας. Σε καλώ δημόσια, λοιπόν, να πάρεις τα έγγραφα που έχεις στην κατοχή σου και να πας στο Γενικό Εισαγγελέα.
• Αν δεν πας, σε βλέπω να πηγαίνεις εσύ μέσα: το άρθρο 38 προβλέπει δια βίου φυλάκιση για όποιον ενώ γνωρίζει ότι οποιοδήποτε πρόσωπο προτίθεται να διαπράξει εσχάτη προδοσία δεν πληροφορεί με την κάθε εύλογη επιμέλεια τις αρμόδιες αρχές...
• Άντε, λοιπόν, κλείσε το Purple, πιες μια τελευταία γουλιά καφέ και βουρ για την Απέλλη 1. Η πατρίδα δεν μπορεί να περιμένει!
• Ψιτ, και που ‘σαι...μην ανησυχείς: ο λαϊκισμός και η ο πατριωτισμός της πορδής δεν είναι ποινικά κολάσιμες πράξεις...
• Πορδή είπα και θυμήθηκα τις προτάσεις του Υπουργού Οικονομικών για την πάταξη της φοροδιαφυγής, όπου παρέχεται η δυνατότητα σε δημόσιο λειτουργό του Φόρου να απειλεί με άκσηση ποινικής δίωξης. κ. Σταυράκη εκτιμώ το χιούμορ σας, αλλά με τις ορδές δωροδοκούμενων υπαλλήλων τι θα κάνετε;
• Και εν πάση περιπτώσει, αν κάποιος παρανομεί «να την τρώει να φκαίνουμεν». Η ευχέρεια άσκησης δίωξης ή όχι δίωξης είναι μια πολιτική που ευνοεί τους έχοντες. Δίκαιη κοινωνία!
• Η δεύτερη και πιο μυρωδάτη μας ήρθε απ’ αλλού: 14 + 1 μέτρα για τη φυγοστρατία πρότείνε ο Φύτος Κωνσταντίνου του ΔΗΚΟ. Ξέχασε όμως τον αποκλεισμό υποψηφιότητας για δημόσιο αξίωμα...
• Από το μικροσκόπιο θα περάσουν οι περιπτώσεις των φυγόστρατων αθλητών. Από την πύλη του ΚΕΝ πότε θα περάσουν, δεν μας είπατε όμως...
• Ο κ. Αγαπίου της Διερευνητικής Αρχής Παραπόνων είπε πως πολλές φορές οι αποφάσεις της επιτρόπου Διοικήσεως, συγκρούονται με τις αποφάσεις της Αρχής όταν οι δύο θεσμοί διερευνούν το ίδιο παράπονο. Άρα, κάποιος δεν κάνει καλά τη δουλειά του....
• Συνάντηση με τον αρμόδιο αξιωματούχο του ναυτιλιακού επιμελητηρίου είχε στα κατεχόμενα ο «υπουργός» εξωτερικών Χουσεΐν Οζγκιουργκούν. Ο εν λόγω αξιωματούχος παρευρέθηκε στις εκδηλώσεις της εισβολής. Να θυμίσουμε ότι το ακτοπλοϊκό δρομολόγιο κατεχόμενης Αμμοχώστου - Λατάκειας συνεχίζονται... Να θυμίσουμε πως τα 3ημερα στη Δαμασκό για κουρτίνες, έπιπλα και νυφικά συνεχίζονται.
2 Αυγούστου 2009
Ο επικίνδυνος κ. Ηρόδοτος Δημητρίου
Ο Αρχιεπίσκοπος είναι μια μοναδική δημόσια φιγούρα. Με τον τρόπο του. Φαντάζει βγαλμένoς από άλλες εποχές, όταν η Εκκλησία μπορούσε να κουμαντάρει τους αγράμματους και υπόδουλους πιστούς, με τα 2-3 γράμματα που ήξερε και την εκμετάλλευση του θρησκευτικού αισθήματός τους. Όμως οι κουτοπονηριές δεν περνάνε στην εποχή μας και γι΄αυτό έχει βρεθεί πολλές φορές εκτεθειμένος.
Το ΅χει η μοίρα αυτού του όλβιου τόπου να βιώνει με χρονική καθυστέρηση τη μιζέρια της Ελλάδας. Βρήκαμε μια χαλασμένη κόπια του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου και τη βάλαμε να παίζει non-stop. Εξυπνακισμοί, απροκάλυπτες παρεμβάσεις στα δημόσια πράγματα, οικονομική διαπλοκή, σκοταδιστικές τοποθετήσεις, θρησκοληπτικές οπισθοδρομήσεις. Διαλέχτε, κόσμε!
Τα λόγια του τον προδίδουν συχνά, αν και υποψιάζομαι ότι από τα πολλά επίθετα που θα μπορούσα να δανειστώ από τον Πιτσιλλίδη, το «ευφυής» δεν θα ήταν το πρώτο. Ας μην ξεχνάμε τις πομπώδεις δηλώσεις ότι θα ανοίξει σαμπάνιες για την ένταξή μας στην ΕΕ, για να γιορτάσει...την ένωσή μας με την Ελλάδα. Ας θυμηθούμε την ανεκπλήρωτη δέσμευση ότι η Εκκλησία θα αποζημιώσει τους πρόσφυγες για τις κατεχόμενες περιουσίες τους. Ας ξαναδιαβάσουμε για τους εμπόρους του Ναού και ακολούθως το αίτημά του να υπάρξει μια εκ των προτέρων συμφωνία για τα επιτόκια των τραπεζών. Είναι πρόθυμος συνοδοιπόρος της Δεξιάς του Κυρίου, καθώς δηλώνει ότι οι μισθωτοί δεν αντιλαμβάνονται την οικονομική κρίση. Είναι επικίνδυνος, αφού δεν δίστασε να χαρακτηρίσει αυτή την εφημερίδα ως φερέφωνο της τουρκικής πολιτικής. Είναι μοιχεπιβάτης του θρόνου: τα μονοψήφια ποσοστά του δεν στάθηκαν εμπόδιο στη νομικά προβληματική και ηθικά επιλήψιμη εκλογή του. Είναι ασεβής. Προς τον ανθρώπινο πόνο και τη δυστυχία, αφού δεν θέλησε να πετάξει χρήματα στο γάμο του Καραγκιόζη, δηλαδή στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. Είναι κομματικοποιημένος. Στήριξε δημόσια το ΔΗΚΟ και τον Τ.Παπαδόπουλο. Είναι προκλητικός. Παρεμβαίνει στα του Κυπριακού, εκμεταλλευόμενος τη δημοσιότητα που του παρέχει η θέση του. Είναι σιωπηλός, όταν ερωτάται για την Τοξεύτρα. Μετακινεί κατά το δοκούν τα όρια της ηθικής, δικαιολογώντας τις δολοφονίες Τουρκοκυπρίων. Αλλού θα τον είχαν ξυρίσει. Κι αν δεν βρίσκεται εύκαιρος κομμωτής, ας ψάξουν το Χρήστο Στάγγο....
Η Εκκλησία βιώνει μια αρρωστημένη κατάσταση. Η παρουσία του στο δημόσιο βίο αποτελεί όνειδος. Λειτουργεί έξω από τους συντεταγμένους κανόνες της Πολιτείας, πέρα από οποιαδήποτε δημοκρατική νομιμοποίηση. Ο δημόσιος λόγος και η παρουσία άλλων επιφανών ιεραρχών, του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, του Αλβανίας Αναστάσιου και του Αθηνών Ιερώνυμου στέκονται σε απόλυτη αντίθεση με τη δική του παρουσία.
Η λύση υπάρχει. Και είναι η παραίτησή του. Και μαζί με αυτή, να ακολουθήσει ένας χείμαρρος κάθαρσης: μια διαφανής εκλογή αρχιεπισκόπου, ένας ολικός έλεγχος των οικονομικών της Εκκλησίας, και μια συζήτηση για την αναθεώρηση του Καταστατικού Χάρτη της και του άρθρου 110 του Συντάγματός μας. Ο σκοπός όλων αυτών; Να καθοριστούν πλέον οι διακριτοί ρόλοι Πολιτείας και Εκκλησίας και να αποφύγουμε παρόμοιες φαιδρές καταστάσεις στο μέλλον.
Το ΅χει η μοίρα αυτού του όλβιου τόπου να βιώνει με χρονική καθυστέρηση τη μιζέρια της Ελλάδας. Βρήκαμε μια χαλασμένη κόπια του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου και τη βάλαμε να παίζει non-stop. Εξυπνακισμοί, απροκάλυπτες παρεμβάσεις στα δημόσια πράγματα, οικονομική διαπλοκή, σκοταδιστικές τοποθετήσεις, θρησκοληπτικές οπισθοδρομήσεις. Διαλέχτε, κόσμε!
Τα λόγια του τον προδίδουν συχνά, αν και υποψιάζομαι ότι από τα πολλά επίθετα που θα μπορούσα να δανειστώ από τον Πιτσιλλίδη, το «ευφυής» δεν θα ήταν το πρώτο. Ας μην ξεχνάμε τις πομπώδεις δηλώσεις ότι θα ανοίξει σαμπάνιες για την ένταξή μας στην ΕΕ, για να γιορτάσει...την ένωσή μας με την Ελλάδα. Ας θυμηθούμε την ανεκπλήρωτη δέσμευση ότι η Εκκλησία θα αποζημιώσει τους πρόσφυγες για τις κατεχόμενες περιουσίες τους. Ας ξαναδιαβάσουμε για τους εμπόρους του Ναού και ακολούθως το αίτημά του να υπάρξει μια εκ των προτέρων συμφωνία για τα επιτόκια των τραπεζών. Είναι πρόθυμος συνοδοιπόρος της Δεξιάς του Κυρίου, καθώς δηλώνει ότι οι μισθωτοί δεν αντιλαμβάνονται την οικονομική κρίση. Είναι επικίνδυνος, αφού δεν δίστασε να χαρακτηρίσει αυτή την εφημερίδα ως φερέφωνο της τουρκικής πολιτικής. Είναι μοιχεπιβάτης του θρόνου: τα μονοψήφια ποσοστά του δεν στάθηκαν εμπόδιο στη νομικά προβληματική και ηθικά επιλήψιμη εκλογή του. Είναι ασεβής. Προς τον ανθρώπινο πόνο και τη δυστυχία, αφού δεν θέλησε να πετάξει χρήματα στο γάμο του Καραγκιόζη, δηλαδή στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. Είναι κομματικοποιημένος. Στήριξε δημόσια το ΔΗΚΟ και τον Τ.Παπαδόπουλο. Είναι προκλητικός. Παρεμβαίνει στα του Κυπριακού, εκμεταλλευόμενος τη δημοσιότητα που του παρέχει η θέση του. Είναι σιωπηλός, όταν ερωτάται για την Τοξεύτρα. Μετακινεί κατά το δοκούν τα όρια της ηθικής, δικαιολογώντας τις δολοφονίες Τουρκοκυπρίων. Αλλού θα τον είχαν ξυρίσει. Κι αν δεν βρίσκεται εύκαιρος κομμωτής, ας ψάξουν το Χρήστο Στάγγο....
Η Εκκλησία βιώνει μια αρρωστημένη κατάσταση. Η παρουσία του στο δημόσιο βίο αποτελεί όνειδος. Λειτουργεί έξω από τους συντεταγμένους κανόνες της Πολιτείας, πέρα από οποιαδήποτε δημοκρατική νομιμοποίηση. Ο δημόσιος λόγος και η παρουσία άλλων επιφανών ιεραρχών, του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, του Αλβανίας Αναστάσιου και του Αθηνών Ιερώνυμου στέκονται σε απόλυτη αντίθεση με τη δική του παρουσία.
Η λύση υπάρχει. Και είναι η παραίτησή του. Και μαζί με αυτή, να ακολουθήσει ένας χείμαρρος κάθαρσης: μια διαφανής εκλογή αρχιεπισκόπου, ένας ολικός έλεγχος των οικονομικών της Εκκλησίας, και μια συζήτηση για την αναθεώρηση του Καταστατικού Χάρτη της και του άρθρου 110 του Συντάγματός μας. Ο σκοπός όλων αυτών; Να καθοριστούν πλέον οι διακριτοί ρόλοι Πολιτείας και Εκκλησίας και να αποφύγουμε παρόμοιες φαιδρές καταστάσεις στο μέλλον.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)